my-fate

Miałam raz w życiu straszny okres. Chyba najgorszy ze wszystkich. Chodziłam wtedy jak nacpana, wciąż na tabletkach uspakajających i litrach kawy. Uwierzyłam ze jeśli przetrwałam tamto to przezyje już pewnie wszytko... Myliłam sie. Po tamym okresie pojawiły sie na moich dłoniach okropne, podłużne blizny.. Teraz wiem ze dołączą do nich kolejne. Ból fizyczny pozwala zapomniec o bólu psychicznym. I choć uznają mnie po takich wypowiedziach za wariatke ja wiem ze mam racje. Bo nie mam dla kogo żyć ...

Ja go kocham, on kocha inna. Siedze cichutko i nikomu nie mówie o tym co czuje... co dzień sprawia ze jakaś łza płynie po moim policzku. A mimo o trwam a moje serducho sie nie poddaje... Tak mi brakuje tych ramion które mnie tuliły gdy tego potrzebowałam, tego ciepła które mi kiedyś dawał... Tej nadziei że kiedyś bedzie mój. Ale powoli wszystko zgasło... Marze tylko o tym by o nim zapomnieć. Ale moje serducho sie nie poddaje ...

Mówi sie ze spotkania w typu Oaza, Schola czy inne zwiazane w jakikolwiek sposób z kościołem sa nude i totalnie bezwartościowe. Chciałbym tylko zaznaczyć, ze uwazałam tak samo do póki ktoś siłą mnie na takie spotaknie nie zaciągnął. I jestem mu bardzo wdzięczna. Jednak nawet ktoś chodzacy do kościoła tylko na odczepnego i nie spowiadający sie od ładnych paru lat moze z tych kilkudziesięci minut wyciągnąć...

"Wystarczy byś był,nic więcej
Tylko byś był,nic więcej
By Twoje skrzydła otuliły mnie..."

W moim życiu sa dwie rzeczy które stopniowo musze robić a przeraża mnie to do szpiku kości. Pierwszą jest poznawanie nowych ludzi. Lubie mieć wielu znajomych, lubie być z ludzikami blisko ale świadomosc że nie znając mnie moga myśleć o mnie same negatywy blokuje mi i staram sie tego unikac. Teraz jednak próbuje przezyciężyć samą siebie.. Taki mały trening przed nową szkołą. A drugą rzeczą są... końce długich przyjaźni. Po strokroć trudniejsze niż poczatki...

Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno
odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij że jesteś gdy mówisz że kochasz

Jan Twardowski

w takim razie chyba mnie nie ma ...